Fijne feestdagen, een sfeervolle jaarwisseling en een voorspoedig 2016!

Dat wensen Lida en ik iedereen van harte toe.
Het ziet er niet naar uit dat we veel sneeuw zullen krijgen, maar zulke krokussen in de sneeuw roepen toch het gevoel op van een nieuw begin.
Mijn voornemen vaker een bericht te sturen is dit jaar nog niet in vervulling gegaan. Ook de website is lange tijd niet veranderd, maar die heb ik recent weer bijgewerkt, al zijn er technisch hier en daar wat onvolkomenheden gebleven, waarvan het moeilijk is die onder de knie te krijgen.
Dat heeft o.m. te maken met alles wat er is gebeurd het afgelopen jaar.

Een korte impressie.

• 13 april was de tweede fase van mijn proces voor het gerechtshof in Arnhem. Het vonnis een maand later was verrassend positief: algeheel ontslag van rechtsvervolging (d.w.z. dat het feit wel bewezen is, maar niet strafbaar wordt geacht). Natuurlijk zijn we er daarmee nog niet vanaf. Het OM is volgens verwachting in cassatie gegaan bij de Hoge Raad, al was het alleen maar om het principe een oordeel van het hoogste rechtscollege te krijgen. Dat gaat dan niet meer over de inhoud zelf, maar alleen over de vraag of het Hof wel de juiste criteria heeft gebruikt. Daar zitten we op dit moment midden in: hun bezwaren zijn inmiddels binnen en aan ons is het nu die te weerleggen. Alles gebeurt nu schriftelijk, er is geen zitting. Nadat ons weerwoord is ingediend (januari) gaan er nog wel een paar maanden overheen voordat we het oordeel van de Hoge Raad mogen verwachten. We maken ons geen zorgen.
• 19 mei ben ik voor een bypassoperatie onder het mes geweest. Een forse operatie waarbij o.a. met behulp van een beenader 4 bypasses zijn gemaakt, maar voor de chirurg is dat haast routine. Er waren wel wat klachten ontstaan, maar dat dit nodig was als preventie, verraste toch wel. Na 6 weken herstellen, dan 6 weken revalidatie, 5 maanden controle door de trombosedienst en tot voor kort ca 10 dagelijkse pillen is de situatie weer vrijwel normaal.
• Vanaf de laatste jaarwisseling woonde Jasper, de oudste zoon van Lida, bij ons omdat hij niet verder wilde met zijn huwelijk. Een moeilijke stap met vrij heftige gevolgen. De twee kinderen van 5 en 7 waren daardoor ook regelmatig over de vloer, tot onze vreugde.
• In april kwam ook het gezin (vrouw en 3 kinderen (11, 7 en 5) van de door ons begeleide Oegandese vluchteling Ivan Kagwa naar Nederland. Na 4 dagen bij ons thuis is het gezin via de verplichte aanmelding in Ter Apel naar Oranje in Drenthe gegaan, in afwachting van definitieve huisvesting. Hij heeft al wel onderdak in Almere, maar dat is niet geschikt voor een gezin. We hebben gepoogd hen in onze omgeving gehuisvest te krijgen om hen intensiever te kunnen begeleiden en dat is gelukt. Waarschijnlijk komen ze eind januari naar Wageningen. Bridget, zijn vrouw, is hier weer zwanger geraakt en zal half januari bevallen van een zoon.

Dit jaar zijn de problemen bij de NVVE verder geëscaleerd. Veel daarvan ging buiten mij om, maar het heeft zijn weerslag op mij niet gemist. De interesse voor mijn proces was minimaal. Het ontslag van de directeur leek een gunstige ontwikkeling. Na een interim directeur is er nu weer een nieuwe benoemd: Robert Schuring. Hij leek veel belovende stappen te gaan zetten en o.a. de democratische structuur van de vereniging weer wat steviger te willen maken. Al snel bleken hij en het bestuur echter hele andere plannen te hebben. Zonder de leden ook maar enigszins erbij te betrekken lanceerden ze een visie waarin de medische invloed op het zelfgekozen levenseinde alleen maar versterkt wordt. Voor mij was dit ten langen leste het signaal om deze club vaarwel te zeggen. Ik voel me er niet meer thuis en het kost me te veel emotionele energie me nog voor veranderingen te blijven inzetten. Het doet pijn en maakt bedroefd, maar het lucht me ook op.

Er zijn gelukkig nog veel boeiende en leuke dingen om me van de straat te houden (al moet ik ook wel veel wandelen en fietsen voor mijn gezondheid). Naast de regelmatige  geneugten van het mogen oppassen op mijn 3 kleinkinderen, zal ik optreden als penningmeester van de Coöperatieve zonne-energie centrale Keltenwoud (die na een voorbereiding van ca twee lange jaren afgelopen maand in bedrijf is genomen), geef ik zo nu en dan lezingen (over het zelfgekozen levenseinde, voltooid leven en de hulp bij zelfdoding) en wil ik meer lezen en gaan schrijven.

Kortom, het ziet er naar uit dat mijn 2016 weer een boeiend en welgevuld jaar zal worden, waarin ook Kairos de nodige aandacht zal krijgen.

Tot het volgende bericht,
26Albert